Studio Rink

Lokaal geproduceerde objecten van ongefilterde klei

“Ik denk alleen maar aan klei”. Keramist en ontwerper Rink Schelling heeft haar medium gevonden. “Het is zo’n complex materiaal met eindeloze variaties in samenstelling en mogelijkheden.” Tijdens haar studie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam ontdekte Rink klei en het was liefde op het eerste gezicht. Rink is voornamelijk geïnteresseerd in zo ‘rauw’ mogelijke klei; klei die ze zelf afgraaft en die niet gefilterd of gereinigd is. Hiermee maakt ze sculpturale objecten, vaak in vaas-achtige vormen, die het unieke karakter van de klei weerspiegelen. De samenstelling van zouten, onzuiverheden en achtergebleven organisch materiaal zorgen voor allerlei verrassende effecten in de oven, zoals onverwachte kleuren en texturen op de ‘huid’ van het keramieken object. “Deze objecten vertellen het lokale verhaal van de klei.”

Weten waar je grondstoffen vandaan komen is een belangrijk onderdeel van het in eigen hand nemen van het productieproces. “Bijna alle klei die in Nederland gebruikt wordt, is witte steengoedklei uit Duitsland. Die heeft een homogenere samenstelling dan Nederlandse klei, waarin veel meer mineralen en onzuiverheden zitten. Daarom zien we het als een hoogwaardige klei. Maar we passen het ook toe als het niet absoluut nodig is, zoals bijvoorbeeld bij het maken van kunstwerken. Nederlandse klei is als materiaal veel spannender om mee te werken.” Rink pleit daarom voor meer gebruik van lokale klei in bijvoorbeeld de kunstwereld.

Zorg dragen voor de plek waar je bent

Rinks fascinatie voor lokale Nederlandse klei opende haar ogen voor de eindeloze verschillen die er zijn in klei over de hele wereld. “Overal waar ik kom zie ik nu klei. Dit is nog een manier waarop ik met beide benen op de grond gezet word. Ik word me namelijk bewust van mijn omgeving door op zo’n klein detail als de grondsoort te letten.” Volgens Rink zou het goed zijn als meer mensen zich op deze manier bewust worden van hun omgeving. “Het is goed als je snapt waar je bent, omdat je dan beter zorg gaat dragen voor die plek. De aarde zou daar erg veel van profiteren denk ik.”

Tekst: Anke Vromen
Fotografie: Fan Liao