Meet the Maker: Guido Dilweg

‘Ik ben Guido Dilweg (1984) eigenaar van de Glazerij. In mijn jeugd in Maastricht was ik misdienaar, elke zaterdag kon ik uitgebreid de ramen van de kerk bekijken, dat was geweldig. Het duurde echter nog een tijdje voor ik daar wat mee ging doen. Ik verhuisde naar Breda en heb communicatiewetenschappen in Nijmegen gestudeerd. Ik werkte in de commerciële wereld maar vond daar niet waar ik naar op zoek was, ik ben creatief en commercieel sterk, dat komt nu samen in mijn glas in lood producten en de manier waarop ik werk.’

Hoe ben je begonnen met het werken met glas?
‘Na twaalf jaar in Brabant verhuisde ik weer terug naar Maastricht, ik was best lang weg dus en kende niemand meer. Ik zocht naar iets dat ik kon gaan doen. In België heb je fantastische opleidingen waar je allerlei ambachten kan leren. Ik koos bij Syntra (zo heet de opleiding) voor de Glazeniersopleiding. Het onderwijs dat ik daar kreeg, kan je het beste vergelijken met meester – gezel. Je moest er heel veel oefenen op de technische vaardigheden en ik had een kritische leraar, het was niet snel goed genoeg. Van de groep waarmee ik begon, bleef maar de helft over, dat is normaal daar. Op deze opleiding word je nauwelijks esthetisch gevormd, alles is gericht op techniek. Doen, doen, doen! Ik kom gelukkig uit een creatieve familie, misschien heb ik het vorm- en kleurgevoel van huis uit meegekregen.’

Waar haal je inspiratie vandaan?
‘Ik heb eigenlijk geen inspiratiebronnen, ik lees ook weinig boeken en ga niet vaak naar de film. Ik kies mijn eigen weg en sta liever achter de werkbank. Tiffany, vróege Tiffany is prachtig, dat is ook waanzinnig knap gemaakt. Mijn ambitie is om glas in lood op een nieuwe, contemporaine manier toe te passen. Mijn inspiratie doe ik op tijdens wandelingen die ik maak, het grappige is dat ik mijn omgeving waarneem in lijnen en vlakken. Is dit beroepsdeformatie?’

Kan je iets meer vertellen over het ambacht?
‘Van oudsher worden alle ontwerpen voor glas in lood op ware grootte gemaakt. Van de ramen in kerken bestaan dus ook zulke tekeningen, die heten kartons. Dat is handig als er een keer een bal door het raam gaat. Stel raampje Q37 is kapot, dan kijk je op de tekening en kan je het ‘gemakkelijk’ vervangen.’

Hoe zie jij de positie van de maker in de toekomst?
‘Steeds meer mensen zijn geïnteresseerd in mijn bedrijf, in mijn ambacht, in het maken in het algemeen. Ik geef veel workshops, die zijn supersnel uitverkocht. Tijdens die dagen deel ik alles (bij wijze van spreken). Het is heel leuk om kennis te delen en mensen enthousiast te maken voor dit vak. Voor veel mensen is het echt een openbaring wat er allemaal bij komt kijken. Ik ben niet echt een uitvoerder in de zin dat ik opdrachten voor anderen uitvoer maar ik hou er wel van om samen te werken in co-creatie. Ik sta open voor dit soort samenwerkingen, dat zou ik graag verder gaan ontwikkelen. Crafts Council Nederland kan daarbij helpen om andere makers te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. Wij zitten in zo’n niche, het is wat dat betreft best een eenzaam beroep. Social media is heel belangrijk voor mij, ik ben heel actief op Instagram, daar laat ik alles zien. Mijn werk spreekt lezers van het Volkskrantmagazine en de Linda aan. In die hoek zitten mijn afnemers en fans. Ik wil dat dit prachtige ambacht blijft leven daarom leg ik het uit. Als je mensen wijst op wat ze kúnnen zien, zien ze ook meer. Ik open hun ogen. Hoe kan je bijvoorbeeld de prachtige ramen in een kerk ‘lezen’?’

Hoe sta jij in deze tijd van Corona?
Deze tijd geeft me tijd om nieuwe producten te ontwikkelen. Ik kan op dit moment alleen klein werk maken omdat ik geen extra handen heb. Míjn handen zijn op dit moment de maat van het werk.

Wat wil je mensen meegeven?
Kijk om je heen, kijk naar boven, zie de schoonheid van wat ons omringt.

Meer zien van De Glazerij? Bekijk de website en Instagram.

Meer Meet the Maker? Klik hier.