Meet the Maker: Amandine David

‘Mijn naam is Amandine David. Ik ben een designer en onderzoeker gevestigd in Brussel. Mijn werk bevindt zich op het kruispunt tussen traditionele ambachten en digitale productie. Door samen te werken met ambachtelijke meesters, makers en technische experts, ontwikkel ik fabricagemethoden, materiaalonderzoek en ‘hybrid aestetics’. Ik begin een project meestal vanuit het observeren van mensen met technische kennis om overeenkomsten en verbanden tussen disciplines aan het licht te brengen die veel mensen op het eerste gezicht als niet-gerelateerd of zelfs tegengesteld zouden beschouwen. Zoals mandenvlechten en 3D-printen of handweven en coderen. Door middel mijn werk wil ik mensen uitnodigen om hun blik op nieuwe technologieën en handwerk te heroverwegen. Ik geloof dat ambachtelijke technieken de esthetiek en toepassingen van digitale productie kunnen voeden en vice versa. Ook ben ik medeoprichter van Hors Pistes, een nomadisch residentieprogramma dat ontmoetingen tussen ambachtslieden en ontwerpers initieert en de waarden van interdisciplinair en interculturele samenwerkingen onderzoekt.’

 

Waar ben je momenteel mee bezig?

‘Samen met Esmé Hofman (mandenvlechtmeester) en Joris Van Tubergen (3D printing expert) werk ik aan een nieuw hoofdstuk van mijn project ‘Crossing Parallels’. Het begon allemaal als mijn afstudeerproject in Social Design Master aan Design Academy Eindhoven in 2018. Momenteel ontwikkelen we een hybride fabricagetechniek tussen mandenvlechten en 3D-printen. We doen dit met behulp van flexibele 3D-printfilamenten en een tool die we hebben ontwikkeld: de roterende 3D-printer. Dankzij het Europese project Worth Partnership produceren we nu een collectie unieke stukken.

Ook draag ik bij aan het project ‘Atlas of Lost Finds’ geïnitieerd door Unfold Studio en het Nationaal Museum van Brazilië. In 2019 werd het museum getroffen door een brand die meer dan 90% van de 20 miljoen kunstvoorwerpen van het museum verwoestte. Ik maak deel uit van een internationaal team van makers, designers en onderzoekers die werken aan de re-materialisatie van een werk: ‘the Felideo stirrup vessel’. We zijn begonnen met 3D-scans en gebruiken digitale fabricagemethoden om replica’s van het beschadigde werk te maken. Het doel is niet om exacte replica’s te maken maar om een verzameling objecten te creëren die verschillende verhalen vertellen in relatie tot het originele werk. Tegelijkertijd worden de mogelijkheden van digitale tools op het gebied van erfgoedbehoud ondervraagd en getest.’

‘Daarnaast bereid ik mezelf voor op de tentoonstelling ‘Order of Operations’ samengesteld door Camilla Colombo. Het bevat stukken van het project Weaving Code dat ik heb ontwikkeld binnen Format (Z33) en mijn residentie bij FabLab IMAL. De tentoonstelling zal de abstracte manier waarop we leren over wiskunde ondervragen en de toepassingen binnen de kunstwereld zichtbaar maken. Weaving Code demonstreert het wiskundige denken achter handweven en de relatie met coderen.’

 

Wat maakt jouw vak zo leuk?

‘Mijn passie is het leren van – en samenwerken met – vakmensen. Als designer zie ik mezelf graag als leerling in een ambachtelijke werkplaats. Ik kan naïeve vragen stellen om op ideeën te komen. Wat mij voornamelijk interesseert binnen samenwerkingen is het vermogen om met iemand in dialoog te gaan door middel van materiaal. Ik kreeg de kans om samen te werken met een buitenlandse ambachtsman met wie ik geen gemeenschappelijke taal deelde. Gedurende het hele project hebben we de persoon die verantwoordelijk was voor de vertaling geleidelijk vervangen door gebaren, tekens of kleimodellen. Naast objecten leiden dergelijke samenwerkingen tot het ontstaan van een unieke materiaaltaal die ik erg spannend vind.’

Waar haal je inspiratie vandaan?

‘Het concept van leren beschreven door de sociologen Jean Lave en Etienne Wenger inspireert mij. Opgeleid in een werkplaats observeert een leerling eerst het vak voordat diegene de taal en de codes begrijpt en zich in staat voelt om te communiceren en deel te nemen aan het proces. Ik zie elk ambacht graag als een cultuur op zich. Ik ben ook sterk beïnvloed door de ideeën van de Martinicaanse filosoof en dichter Édouard Glissant. Hij schreef veel over identiteit en het concept van Creolisatie. De Creoolse taal was een onverwachte creatie, ontstaan door de ontmoeting tussen Franse en Afrikaanse talen die tijdens de slavenhandel in het Caribisch gebied werden geïmporteerd. Glissant nodigt ons uit om identiteit niet als een enkele wortel te beschouwen, maar als een wortelstok: onze identiteit is een constante zoektocht naar nieuwe verbindingen. Daarnaast bewonder ik het werk van Anni Albers, textielkunstenaar van het Bauhaus. Weven was niet direct haar roeping maar de seksistische verdeling in de ateliers in die tijd dwong haar om mee te doen aan deze workshop. Albers maakte van weven een functionele technologie in relatie tot architectuur, bijvoorbeeld door onderzoek naar akoestiek. Textiel was voor haar een kunst op zich. Ze ontwikkelde een wiskundige en gecodeerde esthetiek en onthulde de complexe schoonheid van weven, dat raakt mij echt.’

 

Wat zijn uitdagingen binnen jouw werk?

‘Het uitleggen dat mijn projecten en mijn hele praktijk niet altijd leiden tot de productie van functionele objecten en dat ik geen probleemoplossende ontwerper ben. Ik werk liever in een dynamiek die lijkt op fundamenteel onderzoek. Ik ontwikkel tools, materiaal samples en hybride productietechnieken. Dat roept vaak interessante gesprekken op over de economische waarde en betekenis van werk in het algemeen.’

Wat is je toekomstdroom?

‘Ik wil voor altijd blijven leren: technieken leren, nieuwe mensen ontmoeten en mijn praktijk als ontwerper uitdagen. Ik zou graag zien dat mijn studio evolueert naar een plek, zowel fysiek als digitaal, gemaakt voor multidisciplinaire samenwerking en voor de productie van kennis. Het zou een dynamisch netwerk van beoefenaars uit verschillende culturen en velden met elkaar verbinden. Door samenwerkingen aan te gaan is mijn doel om de manier waarop we leren en kennis delen, in relatie tot ambacht en ontwerp, te onderzoeken en uit te dagen.’

Hoe zie jij het de positie van de maker in de toekomst?

‘Makers zijn verhalenvertellers. Een ambacht is nooit alleen het resultaat van een technische prestatie. Het bevat verhalen, over de maker, de productie en de ecologische, sociale en politieke context. Ik denk dat makers de kracht hebben om alternatieve verhalen te bedenken en te delen door de productie van objecten, interacties en samenwerkingen. Die zijn hard nodig bij de constructie van een ander en betekenisvol perspectief.’

 

Wat kan Crafts Council Nederland voor jou doen?

‘Het is dankzij een coiling workshop van Crafts Council dat ik een paar jaar geleden de kans kreeg om Esmé Hofman te ontmoeten en onze samenwerking te starten. Ik hoop in de toekomst ook samen te werken met Crafts Council om de mogelijkheden van digitale ambachten te onthullen en samen na te denken over de evolutie van de definitie van vakmanschap.’

Meer zien van Amandine? Bekijk haar website en Instagram.

Meer Meet the Maker? Klik hier.